تا که بودیم نبودیم کسی                  کشت ما را غم بی هم نفسی

تا که رفتیم همه یار شدند                 خفته ایم و همه بیدار شدند

قدر ایینه بدانیم چو هست                 نه در آن وقت که اقبال شکست